چکید ه

  سابقه و هدف

  ناسازگاری HA-1 بین گیرنده و دهنده سلول‌های بنیادی خونساز با بروز GVHD حاد مطرح شده است. لذا هدف این مطالعه ارزیابی فراوانی HA-1 و پایش ارتباط بین ناسازگاری HA-1 و بروز GVHD در بیماران ایرانی دریافت کننده پیوند سلول‌های بنیادی خونساز از خواهر یا برادر با شباهت HLA-A2 بود.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. DNA استخراج شده از 55 جفت گیرنده ـ دهنده HLA-A2⁺ جمع‌آوری گردید. تمامی بیماران پیوند، سلول‌های بنیادی خونساز را از منشا خون محیطی، از خواهر یا برادر با شباهت HLA دریافت کرده بودند. HA-1 به وسیله روش SSP-PCR شناسایی شد. یافته‌ها توسط نرم افزار 5/11 SPSS و آزمون‌های کای‌دو، z test و من‌ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  25 نفر از بیماران فاقد عارضه GVHD و 30 نفر، دارای این عارضه با Grade (I-IV) بودند. فراوانی آلل‌های HA-1R و HA-1H در بیماران(دریافت کننده پیوند) به ترتیب 45/0 و 55/0 بود که تفاوت آشکاری با فراوانی این آلل‌ها در اهداکنندگان پیوند(53/0 و 47/0) نشان نداد. ناسازگاری HA-1 در 8 جفت(5/14%) از 55 جفت گیرنده و دهنده پیوند شناسایی شد که 6 مورد از بیماران با عدم تشابه آنتی‌ژنی دچار عارضه GVHD شده و 2 مورد در گروه GVHD ‌(8%) بودند. آزمون آماری همبستگی X² نشان داد که وقوع GVHD در دو گروه سازگار و ناسازگار تفاوتی ندارد.

  نتیجه گیری

  علی‌رغم فراوانی بیشتر ناسازگاری HA-1 در گروه GVHD+ ، نتایج حاصله بیانگر ارتباط آشکار بین ناسازگاری HA-1 و خطر بروز GVHD حاد نمی‌باشد. برای اثبات این عامل، پیشنهاد می‌شود این آنتی‌ژن با سایر آنتی‌ژن‌های ناسازگاری فرعی توأماًَ بررسی شوند.

  کلمات کلیدی : PCR ، بیماری پیوند علیه میزبان، آنتی‌ژن‌های سازگاری نسجی فرعی، پیوند سلول‌های بنیادی خونساز