چکید ه

  سابقه و هدف

  در سلول‌های پستانداران، طول تلومر و ساختار آن با سرطان‌ها و پیری سلولی مرتبط می‌باشد. کوتاه شدگی پیشرونده طول تلومر در ناپایداری ژنومی نقش دارد و کوتاه شدن آن در طیف وسیعی از سرطان‌های انسانی و هم چنین تغییر شکل و پیشرفت برخی بدخیمی‌های خونی گزارش شده است. لوسمی مزمن میلوژن( CML ) در طول دوره بیماری دارای مراحل مختلفی می‌باشد. در این مطالعه جهت بررسی تغییرات طول تلومر، به بررسی لکوسیت های خون محیطی بیماران فاز مزمن( CP ) و فاز بلاستیک( BP ) CML پرداخته شده است.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. 14 بیمار CML فاز مزمن و 7 بیمار فاز بلاستیک که از فروردین سال 83 به بخش خون بیمارستان شریعتی مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. طول تلومر در 21 بیمار CML با روش لکه‌گذاری ساترن در آزمایشگاه مرکز تحقیقات خون و پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی تهران بررسی و با افراد کنترل نرمال هم سن مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت تحلیل نتایج از رگرسیون خطی و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.

  یافته‌ها

  43/71% (77/47 = 09/95 CI ) از بیماران CP-CML در هنگام تشخیص، قطعات تکراری تلومری( TRF ) کوتاه‌تر از حد نرمال(متناسب‌ با سن) داشتند. میانگین طول تلومر در بیماران CP-CML و BP-CML به ترتیب برابر با kb 26/1 ± 98/6 و kb 06/1 ±81/4 بود که نسبت به میانگین طول تلومر در افراد نرمال هم سن( kb 19/1 ± 27/10) دارای کاهش معنی‌دار بود. هم چنین میانگین طول تلومر در افراد BP-CML اختلاف آماری معنی‌داری را نسبت به CP-CML نشان داد. میانگین میزان کوتاه‌شدگی طول تلومر در بیماران CP-CML و BP-CML نسبت به افراد نرمال هم سن به ترتیب kb 38/1 ± 31/3 و kb 9/0 ± 27/5 بود.

  نتیجه گیری

  تفاوت معنی‌دار آماری میانگین طول تلومر بیماران CP-CML و BP-CML نسبت به افراد نرمال هم سن و تفاوت آشکار اندازه TRF در فاز مزمن و بلاستیک می‌تواند در پیشگویی تغییر فاز بیماری از مزمن به بلاستیک کمک کننده باشد.

  کلمات کلیدی : لوسمی مزمن میلوژن، تلومر، لکه‌گذاری ساترن