چکید ه

  سابقه و هدف

  تضمین سلامتی خون از اهداف اساسی سازمان‌های انتقال خون در دنیاست. در همین راستا، در سازمان انتقال خون ایران از سیستم‌های غربالگری اضافی مانند خود حذفی محرمانه ( Confidential Self Exclusion ) و حذف ( Failed ) در کنار آزمایش‌های تشخیص عفونت‌های قابل سرایت کمک گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارآیی این دو سیستم در بهبود و ارتقای ایمنی خون‌های اهدایی می‌باشد.

  مواد وروش‌ها

  این مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، بر روی کلیه افرادی که در سال 1384 به پایگاه‌های انتقال خون ساری و بهشهر مراجعه نموده بودند، انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصات فردی و نتایج آزمایش‌های سرولوژیکی افراد از رایانه مرکزی سازمان مرکزی انتقال خون ساری جمع‌آوری و در سه گروه اهداکنندگان سالم، خود حذفی محرمانه و حذف مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 12 SPSS و آزمون مجذور کای‌( Chi-square ) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

  یافته‌ها

  در طی 12 ماه، از مجموع 17036 نفر اهداکننده خون، 16694 نفر(98%) از گروه اهداکنندگان سالم، 225 نفر(5/1%) از گروه حذف و 87 نفر(5/0%) از گروه خود حذفی محرمانه بودند. درصد آلودگی با ویروس‌های مختلف(ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C ) در آن‌ها به ترتیب 04/3، 9/3 و 2/9 درصد بود. درصد آزمایش الیزا مثبت برای HBs-Ag ، HCV-Ab و HIV-Ab به ترتیب در گروه کنترل 74/0، 9/1 و 29/0 درصد، در گروه حذف 4/0، 5/3 و 0 درصد و در گروه خود حذفی محرمانه 6/4، 6/4 و 0 درصد بود.

  نتیجه گیری

  نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که درصد آلودگی در گروه خود حذفی محرمانه تقریباًَ 1/3 برابر گروه کنترل یعنی اهداکنندگان سالم بوده است و می‌تواند تاییدی بر مفید بودن روش خود حذفی محرمانه و احتمال حذف افراد آلوده در مرحله پنجره باشد. هم چنین به نظر می‌رسد در مورد سیستم حذف باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.

  کلمات کلیدی : اهداکننده، HIV ، آنتی‌ژن هپاتیت B ، آنتی‌بادی هپاتیت C