دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ـ دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (2040 مشاهده)
چکیده سابقه و هدف فعالیت طناب‌زنی باعث بهبود آمادگی قلبی- تنفسی و جسمانی افراد شده و شاید با شدت بالا به علت ضربات مکرر پا، باعث تغییر برخی شاخصهای هماتولوژیکی و همولیز ورزشی شود. هدف پژوهش، بررسی تاثیر سابقه فعالیت ورزشی بر هموگلوبین، فریتین و گلبولهای قرمز خون متعاقب یک جلسه طناب‌زنی شدید بود. مواد و روش‌ها در این مطالعه نیمه تجربی، 10 مرد ورزشکار استقامتی(34/2 ± 80/20 سال؛ وزن 02/3 ± 30/68 کیلوگرم و درصد چربی بدن 02/2 ± 10/10 درصد) و 10 مرد غیر ورزشکار(71/1 ± 50/21 سال؛ وزن 58/6 ± 40/74 کیلوگرم و درصد چربی بدن 85/2 ± 80/19 درصد) از افراد داوطلب به صورت تصادفی انتخاب شدند. فعالیت ورزشی به صورت یک جلسه طناب‌زنی شامل 10 دقیقه با 55% ضربان قلب هدف و سپس 30 دقیقه با 85% بود. اندازهگیری قبل و بعد هموگلوبین، درصد هماتوکریت، فریتین سرم و شمارش گلبول قرمز خون انجام شد. از آزمون‌های t ، آمار توصیفی و 20 SPSS برای تحلیل استفاده شد. یافته‌ها یافته‌ها نشان داد فقط در مردان غیر ورزشکار، افزایش میزان هموگلوبین به gr/dL 614/0 ± 78/14 (001/0 p<) و درصد هماتوکریت به870/1 ± 25/44 (003/0 p=) و شمارش گلبولهای قرمز خون به 249/0 ± 26/5 (005/0 p=) در مردان غیر ورزشکار معنادار بود. مقادیر فریتین دو گروه تغییر معناداری نکرد. نتیجه گیری به نظر می‌رسد تفاوت پاسخ دو گروه به یک جلسه طناب‌زنی شدید، مربوط به سازگاری‌های قبلی ورزشکاران استقامتی با فعالیت ورزشی باشد. احتمال میرود کاربرد فعالیت طناب‌زنی با این شدت، انتخاب مناسب برای افراد با سبک زندگی فعال باشد.
