استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
چکیده: (2453 مشاهده)
چکیده سابقه و هدف تزریق پلاکت، یکی از درمانهای اصلی بیماران ترومبوسیتوپنیک، جهت کاهش شدت و فراوانی عواقب ناشی از خونریزی میباشد. عدم افزایش متناسب پلاکتها متعاقب تزریق آنها تحت عنوان مقاومت پلاکتی شناخته میشود.هدف از این مطالعه، بررسی مکانیسمهای دخیل در بروز و شکلگیری مقاومت پلاکتی بود. مواد و روشها این مقاله به مرور فاکتورهای مؤثر در افراد دریافتکننده و اهداکننده پلاکت و برخی از خصوصیات خود محصول پلاکتی در بروز مقاومت پلاکتی پرداخته است که از طریق بانکهای اطلاعاتی Science Direct ، PubMed ،Medline ،SID ،Scopus و Magiran و جستجوی کلید واژههای مقاومت پلاکتی، آلوآنتیبادی، HLA و تزریق پلاکت در بین حدود 130 مقاله مرتبط انجام شده و نهایتاً 97 مقاله برای نوشتن استفاده گردید. یافتهها مقاومـت پلاکتی به دو گروه مقاومت ایمونولوژیک و غیر ایمونولوژیک قابل تقسیم میباشد. نوع ایمونولوژیک عمدتاً با ایجاد آلوایمونیزاسیون ناشی از تماس بـا آنتـیژنهای لکوسیت انسانی -HLA و آنتیژنهای پلاکت انسانی HPA- ایجاد میگردد. در موارد غیر ایمونولوژیک که حدود80% علل بروز مقاومت پلاکتی به شمار مـیآیند، عواملی همچـون تب، بزرگی طحال و مصرف برخی داروها منجر به بروز مقاومت پلاکتی میگردند. نتیجه گیری شناسایی عوامل و مکانیسمهای دخیل در ایجاد مقاومت پلاکتی اعم از عوامل ایمونولوژیک و غیر ایمونولوژیک، نقش مهمی در پیشگیری، مدیریت بیماری و جلوگیری از گسترش و تکرار آن بر عهده خواهد داشت.