[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو مقالات :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
اخبار و رویدادها::
تماس با ما::
تسهیلات تارنما::
فرم تعهد نامه (الزامی)::
::
جستجو درتارنما

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات تارنما
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
بانک تخصصی مقالات پزشکی

AWT IMAGE

..
نمایه ها
https://vlibrary.emro.who.int/journals_search/?skeyword=the+scientific+journal+of+iranian+blood+transfusion+organization&country=&subject=&indexing_status=&country_group=&so
..
:: جلد 14، شماره 4 - ( زمستان 1396 ) ::
جلد 14 شماره 4 صفحات 313-305 برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر نوروپپتید Y بر تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف
سوسن مرادی نسب ، علی اکبر پورفتح اله ، کامران عطاردی
استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
واژه‌های کلیدی: کلمات کلیدی: خون بند ناف، سلول‌های بنیادی خونساز، نوروپپتیدY
متن کامل [PDF 797 kb]   (1549 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (4303 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سلولهاي بنيادي
انتشار: 1396/10/9
متن کامل:   (1682 مشاهده)
تاثیر نوروپپتید Y بر تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف
 
سوسن مرادی نسب1، علی‌اکبر پورفتح‌اله2، کامران عطاردی3
 
چکیده
سابقه و هدف
تعداد کم سلول‌های بنیادی خونساز خون بند ناف یک محدودیت جهت مصارف بالینی است. از این رو تکثیر آزمایشگاهی این سلول‌ها به منظور دستیابی به تعداد مناسب برای مقاصد درمانی ضروری است. سیستم عصبی سمپاتیک و نوروترنسمیترها در تنظیم خود نوسازی، تکثیر و تمایز سلول‌های بنیادی خونساز در ریز محیط مغز استخوان نقش دارند. هدف از مطالعه، ارزیابی قدرت تکثیری نوروپپتید Y در سلول‌های خونساز در شرایط آزمایشگاهی بود.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه تجربی، مقایسه کشت سلول‌های بنیادی خونساز پس از جداسازی آن‌ها در حضور فقط سایتوکاین (SCF، TPO، FLT3 L) به عنوان گروه کنترل و در شرایط تیمار شده با غلظت۱ میکرومولار نوروپپتید Y علاوه بر سایتوکاین به عنوان آزمون انجام پذیرفت. در روز ۷ تعداد تام سلول‌های هسته‌دار و سلول‌های CD34+ محاسبه گردید. قدرت کلنی‌زایی سلول‌های تزاید یافته بررسی شد. آزمون LTC-IC نیز جهت بررسی قدرت کلنی‌زایی در کشت طولانی مدت انجام شد.
یافته‌ها
تکثیر ۷ روزه سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف منجر به افزایش معنادار سلول‌های تام تک هسته‌ای و CD34+ تیمار شده با نوروپپتیدY در مقایسه با گروه کنترل شد. مشاهده انواع کلنی‌های مختلط، میلوئیدی و اریتروئیدی در آزمون CFU نشان‌دهنده حفظ قدرت تمایزی سلول‌های تکثیر یافته CD34+ به انواع رده‌های خونی بود. سلول‌های تکثیر شده با نوروپپتید Y قدرت کلنی‌زایی در کشت طولانی مدت را حفظ کرده بودند.
نتیجه گیری
مطالعه ما نشان داد نوروپپتید Y می‌تواند تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز را با حفظ قدرت تمایز به انواع رده‌ها در کشت ۷ روزه و در حضور مکمل سایتوکاینی حمایت نماید.
کلمات کلیدی: خون بند ناف، سلول‌های بنیادی خونساز، نوروپپتیدY
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
تاریخ دریافت: 27/3/96
تاریخ پذیرش: 21/6/96
 

1- دانشجوی کارشناسی ارشد هماتولوژی و بانک خون ـ مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون ـ تهران ـ ایران
2- PhD ایمونولوژی ـ استاد دانشکـده پزشکـی دانشگاه تربیت مدرس و مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون ـ تهران ـ ایران
3- مؤلف مسئول: PhD هماتولوژی ـ استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون ـ تهران ـ ایران ـ صندوق پستی: 1157-14665                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              
 

مقدمه
    پیوند سلول‌های بنیادی خونساز در دهه‌های اخیر، به عنوان یک گزینه درمانی مناسب برای درمان بسیاری از بیماری­ها مورد توجه قرار گرفته است. انواع لوسمی­ها، آنمی آپلاستیک، آنمی داسی شکل، تالاسمی­ها و ... از جمله بیماری­هایی می­باشند که با پیوند سلول‌های بنیادی خونساز درمان شده‌اند. این سلول­ها را می­توان از سه منبع مغز استخوان، خون محیطی و خون بند ناف جداسازی کرد. با توجه به سهولت جداسازی این سلول­ها از خون بند ناف و همین طور با توجه به این‌ که تا سالیانی نه چندان دور بند ناف به ‌عنوان یک زباله تلقی و مورد توجه قرار نمی‌گرفت، جداسازی سلول­های بنیادی خونساز از خون بند ناف توجه محققین را به ‌خود جلب کرد(2، 1). پیوند خون بند ناف به بیمارانی که اهداکننده سازگار خویشاوند یا غیرخویشاوند ندارند، منجر به درمان بیماری‌های بدخیم بسیاری گردید. با توجه به تعداد محدود سلول­های بنیادی در خون بند ناف و تاخیر پیوند در مقایسه با مغز ‌استخوان و خون محیطی، این روش درمانی عمدتا برای کودکان بیمار به کار گرفته‌ شد(3). پیوند خون بند ناف در صورت عدم دسترسی به اهداکننده خویشاوند یا غیرخویشاوند سازگار به‌ عنوان درمان انتخابی مطرح گردید. اما با توجه به دوز سلولی توصیه شده جهت پیوند خون بند ناف و وزن بالغین، این گروه از بیماران نیازمند از این روش درمانی محروم می‌گردند(4). یکی از ابتدایی‌ترین مطالعه‌هایی که به منظور تسریع روند پیوند و بهبود بازیابی سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار گرفت، تکثیر آزمایشگاهی سلول‌های بنیادی یا پیش‌سازهای اولیه خون بند ناف بود. با افزایش دانش در مورد جایگاه‌های خونسازی و روش‌های جدید القاء تکثیر بدون تمایز پیش‌سازها، بند ناف در دسترس بیشتری قرار گرفت. سابقه استفاده از روش‌های تکثیر آزمایشگاهی سلول‌های بنیادی به سال‌های قبل بر می‌گردد. فرآیند تکثیر سلول‌های بنیادی با جداسازی سلول‌های پیش‌ساز CD34+ یا CD133+ و انکوباسیون آن‌ها در سرم یا محیط‌های جایگزیـن همراه با فاکتورهای
رشد از جمله  SCF،  TPO و G-CSF انجام می‌پذیرد.
    سلول‌های بنیادی خونســاز در ریـز محیـط مغـز استخوان تحت تاثیر عواملی قرار می‌گیرند که در تعیین سرنوشت آن‌ها مؤثر است. یکی از این عوامل تاثیرات سیستم عصبـی در کنترل ریز محیط مغز استخوان است (7-5). نوروترنسمیترهای مترشحه از سیستم عصبی سمپاتیک، نقش کلیدی در تنظیم ریز محیط مغز استخوان دارند. اگر چه مکانیسم این تغییرات ناشناخته است، بیان گیرنده‌های نوروترنسمیترها روی پیش‌سازهای خونی، گواهی بر ارتباط مستقیم سیستم عصبی و سیستم خونی است. نوروپپتید  Yاز مهمترین و فراوان‌ترین نوروترنسمیترهای عصبی در سیستم اعصاب سمپاتیک است، نوروپپتید Y با ۳۶ اسیدآمینه و وزن مولکولی ۴۲۵۳ گرم بر مول است که به همراه پپتید YY و پلی‌پپتید پانکراتیک جزو خانوادهPP-Fold  یاNPY  می‌باشند و به عنوان نوروترنسمیتر در مغز و سیستم عصبی اتونومیک انسان عمل می‌کند. این واسطه‌های شیمیایی در سیستم عصبی اتونومیک عمدتاً توسط سیستم اعصاب سمپاتیک تولید می‌گردند و در مغز در هیپوتالاموس ساخته می‌شوند. نوروپپتید Y ابتدا در سال ۱۹۸۲ توسط تاتموتو از هیپوتالاموس خوک جدا شد و از آن پس مطالعه‌های زیادی در رابطه با نقش آن در انسان انجام گرفت(8).
    نقش‌های فیزیولوژیک متفاوتی برای آن ذکر شده است، از جمله نقش آن در مکانیسم‌های ضد پیری، تنظیم اشتها، تنظیم مصرف انرژی، تنظیم هموستاز استخوان، هموستاز سلول‌های ایمنی، تنظیم ریز محیط مغز استخوان، آنژیوژنز، یادگیری و حافظه(11-9). دوز دارویی آن می‌تواند اثر درمانی برای نوروپاتی عصبی و عدم کارآیی مغز استخوان داشته باشد(12). اثر مستقیم تنظیمی گیرنده نوروپپتید Y روی شمار متفاوتی از سلول‌ها از جمله پیش‌سازهای عصبی و سلول‌های بنیادی رویانی اثبات شده است. کشت طولانی مدت سلول‌های پیش‌ساز رویانی در حضور نوروپپتید Y و بدون لایه مغذی منجر به تکثیر بدون تمایز آن‌ها شد(13). زیر تیپ‌های گیرنده نوروپپتید Y توسط اغلب سلول‌های ایمنی، سلول‌های آدیپوسیت، سلول‌های اندوتلیـال و سلول‌هـای بنیـادی مـزانشیمی بیــان می‌شوند(17-14).
    هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر نوروپپتید Y بر تکثیرآزمایشگاهی سلول بنیادی خونساز واحد خون بند ناف بود.
 
مواد و روش‌ها
    این مطالعه تجربی طی سه مرحله مشتمل بر بررسی بیان گیرنده‌های نوروپپتید Y، تعیین دوز مناسب نوروپپتید Y بر تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز و نحوه تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز تیمار شده با نوروپپتید Y در مقابل گروه کنترل انجام و در هر مرحله ۳ واحد خون بند ناف مورد آزمون قرار گرفت. ابتدا در مرکز جمع­آوری خون بند ناف، اقدام به اخذ رضایت‌نامه کتبی از والدین شد. سپس نمونه خون بند ناف بعد از زایمان در کیسه‌های مخصوص خون بند ناف جمع­آوری و در شرایط استریل به آزمایشگاه انتقال یافت. نمونه­ها کمتر از ۴ ساعت از زمان نمونه­گیری مورد پردازش قرار گرفتند. ابتدا سلول‌های تک هسته‌ای با استفاده از فایکول جدا شدند. سپس سلول‌های بنیادی خونساز به روش MACS و توسط آنتی‌بادی بر علیه CD34 جدا شدند. میزان خلوص سلول‌های  CD34+با روش فلوسیتومتری ارزیابی شد. به منظور بررسی نحوه بیان گیرنده‌های نوروپپتید Y از سلول‌های CD34+ با خلوص بیش از 90% استفاده شد.RNA  سلول‌های  CD34+با استفاده از ترایزول جدا شد. بعد از استخراج RNA با استفاده از کیت cDNA Synthesis kit Thermo scientific شرکت ترمو، مطابق دستورالعمل سازنده ساخت cDNA انجام پذیرفت. با
توجه به بیان زیر تیپ‌های 1 و 5 نوروپپتید در اغلب سلول‌های ایمنی، برای تایید بیان این دو گیرنده نوروپپتید
Y در سلول‌های بنیادی خونساز، آزمون Conventional PCR با استفاده از توالی آغازگرهای گیرنده‌های زیر تیپ 1 و 5 نوروپپتید Y و ژن خانه‌دار GAPDH (به عنوان کنترل) انجام گرفت(جدول 1). واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در حجم نهایی ۲۰ میکرولیتر حاوی ۷ میکرولیتر آب عاری از نوکلئاز، ۱۰ میکرولیترMaster mix ، 5/0 میکرومول از هر کدام از آغازگرها و ۱ میکرولیتر cDNA به عنوان الگو در دستگاه ترموسایکلر انجام شد. محصولات واکنش زنجیره‌ای پلیمراز با استفاده از ژل آگارز 2% مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین دوز مناسب نوروپپتید Y، مجدداً جداسازی سلول‌های CD34+ صورت گرفت. شمارش تام سلول‌های تک هسته‌ای به وسیله لام نئوبار انجام شد. در این مرحله به منظور تعیین خلوص سلول­های CD34+ و سلول­های CD38- به روش فلوسیتومتری، ابتدا۵۰ میکرولیتر از سوسپانسیون سلولی(حاوی ۱۰۴ سلول)، جهت بررسی مارکرهای سطحی به دو لوله یکی مربوط به آزمایش و دیگری مربوط به کنترل ایزوتیپ منتقل گردیده، به لوله آزمایش میزان ۵/۲ میکرولیتر از آنتی­بادی مونوکلونال CD34-PE و ۵/۲ میکرولیتر از آنتی­بادی مونوکلونال CD38-FITC (شرکت BD) و به لوله کنترل ایزوتوپ ۵/۲ میکرولیتر از آنتی­بادی IgG1-FITC/PE (شرکت BD) بر علیه سلول­های موشی جهت شناسایی و حذف باندهای غیراختصاصی اضافه شد.
 
 
جدول 1: آغازگرهای مورد استفاده برای PCR
 
آغازگر جهت توالی (5’…3’) طول قطعه تکثیری (bp)
NPY1R جلوبرنده ATTTCCATCGGACTCTCATAGG 138
معکوس TTGTCCATCATGTTGTTTCTCC
NPY5R جلوبرنده TGTTACAAGGAAAGGCTATCG  146
معکوس ATACTCGTCGAGCTCTAAATCC
GAPDH جلوبرنده CTGGCCAAGGTCATCCATG 120
معکوس GCCATCACGCCACAGTTTC
 

    لوله­ها به ­مدت ۳۰ دقیقه در تاریکی و در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد قرار داده­ شدند. نهایتاً نمونه­ها توسط دستگاه فلوسیتومتری(Partec PAS III) و تحت نرم‌افزار فلومکس تجزیه و تحلیل شد. سلول‌های بنیادی خونساز در مقابل غلظت‌های مختلف نوروپپتید Y (شرکت Tocris) قرار داده شد و دوز مناسب بر اساس بیشترین تکثیر و کمترین تمایز سلول‌های تزاید یافته در مقایسه با گروه کنتـرل انتخاب شد.غلظت‌های مورد مطالعه ۱، ۱/۰، ۰۱/۰ و ۰۰۱/۰ میکرو مولار بود. پس از تعیین دوز مناسب نوروپپتید Y ، تکثیر سلول­های CD34+ خون بند‌ ناف در دو شرایط مختلف به صورت زیر انجام پذیرفت.
1- تیمار شده توسط نوروپپتید Y به همراه سایتوکاین (Cyto+NPY) (غلظت نوروپپتید Y  ۱ میکرومولار)
2- تنها در حضور سایتوکین(Cyto-NPY)
    تکثیر سلول‌ها در هر دو شرایط به صورت تکرار سه‌تایی و در محیط کشت Stem span (شرکت استم سل تکنولوژیس) و در حضور سایتوکاین‌های TPO ، SCF (با غلظت 100 میکروگرم در لیتر) و Flt3L (با غلظت 50 میکروگرم در لیتر) به مدت یک هفته انجام پذیرفت. پس از 7 روز کشت سلولی، سلو‌ل‌های تکثیر یافته از نظر مارکرهای سطحی CD34 و CD38 ایمونوفنوتیپ شدند. قدرت کلنی‌زایی سلول‌های بنیادی CD34+ قبل و بعد از یک هفته کشت به روش CFU-assay در محیط H4435 Methocult (شرکت استم سل تکنولوژیس) انجام گرفت. تعداد ۳۰۰۰ سلول به ۳ میلی‌لیتر محیط کشت اضافه شد. سوسپانسیون تهیه شده مخلوط شد تا کاملاً به صورت یکنواخت در بیاید. سپس ۱ میلی‌لیتر از سوسپانسیون سلولی ایجاد شده به آرامی به هر یک از پلیت‌های 35 میلی‌ متری انتقال داده شد و سپس در انکوباتور ۳۷ درجه سانتی‌گراد و 5% CO2  قرار داده شد. سلول‌ها در مدت ۱۴ روز انکوباسیون به کلونی‌های واحد، تکثیر و تمایز پیدا کردند. پس از ۱۴روز کلونی‌ها به وسیله میکروسکوپ معکوس با بزرگنمایی ۱۰ شمارش شدند. بررسی قدرت کلنی­زایی سلول‌های بنیادی خونساز در کشت طولانی مدت(LTC-IC) بعد از تکثیر انجام گرفت و بعد از ۵ هفته
برای آن CFU assay انجام شد.
   از نرم‌افزار 16 SPSS و آزمایش آماری Paired sample t-Test جهت آنالیز داده‌ها استفاده شد. 05/0 p< از نظر آماری معنادار درنظر گرفته شده است.
 
یافته‌ها
   به منظور تایید حضور قطعه ژنی NPY1R و NPY5R ، روی cDNA تام استخراج­ شده از سلول­ بنیادی خونساز، PCR انجام شد. پس از انجام PCR conventional ، محصولات تکثیر شده از هر دوی گیرنده‌ها روی ژل منتقل و الکتروفورز شد. طول قطعه تکثیر شده مورد انتظار برایNPY 1R  وNPY 5R  به ترتیب ۱۳۸ و۱۴۶بود. باندی در محدوده bp ۱۴۶مشاهده نشد. باند به دست آمده برای NPY1R مؤید حضور گیرنده تیپ ۱ نوروپپتید Y در سلول‌های CD34+ بود. بیشترین میزان تکثیر سلول­های هسته­دار و سلول­های CD34+/CD38- در غلظت 1 میکرومولار نوروپپتید Y مشاهده شد(نمودار 1).
    همان طور که در نمودار 1 مشاهده می­شود پاسخ سلول‌های CD34+ مورد مطالعه به غلظت­های مختلف نوروپپتید Y ، وابسته به دوز بود و میزان تکثیر بدون تمایز سلول­ها متاثر از افزایش غلظت نوروپپتید Y بوده و بیشینه تکثیر سلولی به میزان 8/18 برابر با 002/0 p< در برابر افزایش تکثیر سلولی به میزان 2/17 برابر با 003/0 p< به ترتیب با غلظت­های 1 و 1/0 میکرومولار نوروپپتید Y در برابر گروه کنترل با افزایش تکثیر سلولی به میزان 5/12 برابر مشاهده شد، لذا از غلظت 1 میکرومولار نوروپپتید Y در ادامه مطالعه استفاده شد.
    به منظور بررسی نحوه تکثیر سلول­های بنیادی خونساز تیمار شده با غلظت بهینه نوروپپتید Y ، مجدداً سلول­های CD34+ واحدهای خون بند ناف جدا گردید. شمارش تام سلول­های تک هسته­ای توسط لام نئوبار انجام گرفت و از نظر ایمونوفنوتیپ با روش فلوسیتومتری بررسی شد. پس از یک هفته کشت سلول­های CD34+ در حضور و عدم حضور نوروپپتیدY، از سلول­های تکثیر یافته نمونه‌برداری به ­عمل آمد و شمارش تام سلول­های هسته­دار، آنالیز فلوسیتومتری، بررسی قدرت کلنی‌زایی و آزمون LTC-IC انجام پذیرفت(شکل 1).

 
 
نمودار 1: مقایسه تاثیر غلظت‌های مختلف نوروپپتید Y بر تکثیر سلول‌های CD34+/CD38- (* افزایش معنادار در سطح 003/0 p< ، ** افزایش معنادار در سطح 002/0 p<)
 
 

    شکل 1 نتایج بررسی فلوسیتومتری شاخص­های CD34 و CD38 در روز صفر و پس از ۷ روز کشت را نشان می‌دهد. 
    شمارش کلی سلول­ها و تکثیر آن­ها طی مدت یک هفته در هر دو حالت کشت نسبت به تعداد سلول‌های اولیه منتقل شده به هر چاهک افزایش داشت، اما این افزایش به صورت معناداری در گروه تیمار شده با نوروپپتید Y (15/3 ± 45/18) بیش از گروه کنترل (47/1 ± 24/11) بود(001/0 p<). در مرحله بعد میزان تکثیر سلول‌های CD34+/38- دو حالت‌ مختلف با همدیگر مقایسه شد(نمودار 2).
    قدرت کلنی­زایی سلول‌ها نیز بعد از یک هفته  کشت در هر دو حالت کشت نسبت به قدرت کلنی­زایی اولیه (روز صفر)(به ازای 103سلول) ‌افزایش داشت.
   قدرت کلنی‌زایی در پایان روز هفتم در گروه آزمایشCyto+NPY)) در مقایسه با گروه کنترل(Cyto-NPY) افزایش معناداری داشت(05/0 p<)(جدول 2).
    به منظور ارزیابی توان سلولهای تکثیر شده در تولید کلنی در شرایط کشت طولانی مدت، از آزمون LTC-IC استفاده شد. نتایج این آزمون نشان از افزایش میزان قدرت کلنی‌زایی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشت(01/0 p=)(نمودار 3).
نمودار 2: مقایسه میزان افزایش سلول‌های CD34+/38- بعد از یک هفته کشت در حضور و عدم حضور نوروپپتید Y
Text Box: Fold incease
  
جدول 2: میانگین کلنی‌زایی سلول‌های TNC در روز صفر کلنی1/12 ± 127 به ازای 103 سلول می‌باشد. p value گروه‌های آزمایش نسبت به گروه کنترل محاسبه شده‌اند.
 
شرایط کشت نمونه TNC/CFC 103 CFC Fold increase p value
Cyto+NPY a 80 71/13 Text Box: Fold incease044/0
b 74 25/12
c 91 73/13
انحراف معیار ± میانگین 62/8 ± 66/81 85/0 ± 21/13
Cytp-NPY
(کنترل)
a 51 42/6 ***
b 83 84/8
c 67 35/6
انحراف معیار ± میانگین 53/11 ± 64 41/1 ± 2/7

 
 
 













نمودار3: مقایسه قدرت کلنی‌زایی گروه تیمار شده با نوروپپتید Y و گروه کنترل و کنترل در کشت طولانی مدت(LTC-IC)
(* افزایش معنادار در سطح 01/0 p=)
 

بحث
    تکثیر 7 روزه سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف، منجر به افزایش معنادار سلول‌های تام تک هسته‌ای و سلول‌های CD34+ تیمار شده با نوروپپتید Y در مقایسه با گروه کنترل گردید. سلول‌های بنیادی خونساز در ریز محیط مغز استخوان تحت تاثیر عواملی قرار می‌گیرند که در تعیین سرنوشت آن‌ها مؤثر است. در مطالعه‌های اخیر مطرح شده است که ریز محیط مغز استخوان توسط اعصاب سمپاتیک تنظیم می‌گردد، اگر چه مکانیسم‌هایی که توسط آن نوروترنسمیترهای مترشحه از اعصاب سمپاتیک مغز استخوان را تنظیم می‌کنند، هنوز ناشناخته است. در این مطالعه، نقش مستقیم نوروپپتید Y در تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز نشان داده شد. در حالی که پارک و همکارانش گزارشی ارایه کردند مبنی بر این که نوروپپتید Y از طریق  برهمکنش با ماکروفاژها و سلول‌های اندوتلیال باعث بقای سلول‌های بنیادی خونساز می‌گردد. وی هم چنین نشان داد که موش‌های ناک اوت شده از نظر ژن نوروپپتید Y به شدت دچار کاهش سلول‌های بنیادی خونساز شدنـد و بـازسازی مغز استخـوان در آن‌هـا مختل
شد(11).
    در مطالعه‌های قبلی اثرات برهم کنش نوروپپتید Y و گیرنده تیپ ۱ در تکثیر گروه‌های مختلف سلولی نشان داده شده است. به تازگی از تاثیر NPY بر خود نوسازی سلول‌های بنیادی رویانی صحبت شده است. در مطالعه‌ای که توسط سان‌می انجام شد، تاثیر مستقیم نوروپپتید Y بدون کشت توأم با لایه مغذی مورد ارزیابی قرار گرفت و به تکثیر بدون تمایز معنادار در سلول‌های بنیادی رویانــی
دست یافت که با نتایج این مطالعه مبنی بر تاثیر مستقیم نوروپپتید Y بر سلول‌های بنیادی خونساز مطابق است. سان‌می خصوصیت پرتوانی سلول‌های بنیادی رویانی تکثیر یافته و توان تمایزی آن‌ها را مورد ارزیابی قرار داد. سلول‌ها توان تمایزیشان به سلول‌های اکتودرم، مزودرم و اندودرم را حفظ کرده بودند. در مطالعه حاضر نیز سلول‌های تیمار شده توسط نوروپپتید خاصیت تمایزی خود را به رده‌های اریتروئیدی و گرانولوسیتی حفظ کرده بودند و قدرت کلنی‌زایی در آن‌ها نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشت.
    هم چنین نقش سیتوکاین­های FLt3 ، TPO و SCF در تزاید سلول‌های بنیادی خونساز نظیر سایر مطالعه‌ها مورد تأیید قرار گرفت، پتانسیل نوروپپتید  Yدر تکثیر سلول‌های پیش‌ساز خونی در مقایسه با روش­های کشت بدون تیمار و تنها در حضور سایتوکاین نیز به تائید رسید. تکثیر سلول‌های CD34+ با استفاده از تیمار کردن توسط نوروپپتید Y در پایان هفته اول نسبت به شرایط کشت بدون تیمار کردن افزایش چشم‌گیری نشان داد. قدرت کلنی­زایی سلول­های تکثیر شده به روش تیمار با نوروپپتید Y در مقایسه با روش­ کشت فاقد تیمار به ­صورت معناداری
افزایش یافت.
    افزایش چشمگیر سلول‌های هسته‌دار، سلول‌های CD34+ ، CFC-U و LTC-IC در تکثیر سلول­ها با استفاده از نوروپپتید Y در مقایسه با سایر روش­ها مؤید این مطلب است که سیستم عصبی از طریق نوروپپتید Y به­ خوبی خودنوسازی سلول­ها را حمایت می­کند.
 
نتیجه‌گیری
    با توجه به الگوی افت تعداد سلول­های CD34+ و خصوصاً CFC-U و LTC-IC ، می­توان چنین نتیجه­گیری کرد که اثر تیمار کردن سلول‌های بنیادی با نوروپپتید  Yدر
مقایسه با فقط سیتوکین­ها جهت تکثیر و حفظ خودنوسازی سلول­های بنیادی خونساز، اثری ماندگارتر و پایاتر است به این ترتیب و با توجه به مطالب ارایه شده نوروپپتید
Y می‌تواند به عنوان یک فاکتور مؤثر بر تکثیر در بازسازی مغز استخوان نقش داشته باشد و هم چنین به عنوان یک مکمل در کشت سلول‌های بنیادی مورد استفاده قرار گیرد.
 
تشکر و قدردانی 
    این پژوهش حاصل پایان‌نامه کارشناسی ارشد مرکز تحقیقات مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون می‌باشد. بدین‌وسیله از مؤسسه به جهت حمایت مالی تشکر می‌گردد.   
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Moradinasab S, Poufatolah A, Atarodi K. The impact of neuropeptide Y on expansion of cord blood hematopoietic stem cells . Sci J Iran Blood Transfus Organ 2017; 14 (4) :305-313
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1126-fa.html

مرادی نسب سوسن، پورفتح اله علی اکبر، عطاردی کامران. تاثیر نوروپپتید Y بر تکثیر سلول‌های بنیادی خونساز بند ناف . فصلنامه پژوهشی خون. 1396; 14 (4) :305-313

URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1126-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 14، شماره 4 - ( زمستان 1396 ) برگشت به فهرست نسخه ها
فصلنامه پژوهشی خون Scientific Journal of Iran Blood Transfus Organ
The Scientific Journal of Iranian Blood Transfusion Organization - Copyright 2006 by IBTO
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 41 queries by YEKTAWEB 4645