چکیده
سابقه و هدف
تزریق خون و فرآورده‌های خونی یک بخش مهم در عمل جراحی قلب محسوب می‌شود. با وجود این که تعداد کمی از بیماران(20%-15%) نیازمند عمل جراحی قلب هستند اما بیش از 80% فرآورده‌های خونی در این نوع اعمال مصرف می‌شود. هدف از مطالعه، بررسی مصرف خون در جراحی قلب در یکی از بیمارستان‌های تهران بود.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه آینده‌نگر، 92 بیمار جراحی قلب به روش سرشماری از مهر94 تا اسفند 94 در بیمارستان شهید مدرس تهران بررسی شدند. میزان مصرف خون در هر یک از اعمال جراحی، ارتباط متغیرهای سن، جنس، میزان هموگلوبین، هماتوکریت و سطح بدن بیمار در دو گروه زنان و مردان و تاثیر آن‌ها بر میزان مصرف(PRBC) گلبول قرمز متراکم در هر دو گروه ارزیابی شد. اطلاعات این بیماران به کمک جداول فراوانی، آزمون کای‌دو، من‌ویتنی و نرم افزار 22 SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها
بیمارانی با هموگلوبین زیر gr/dL 11 و هماتوکریت کمتر از 33%، تعداد PRBC بیشتری دریافت کرده‌اند (010/0 p<). با کاهش مقادیر هموگلوبین و هماتوکریت، تعداد PRBC دریافتی حین عمل افزایش پیدا کرد(به ترتیب(001/0 p<) و (01/0 p<)). نوع عمل جراحی بر میزان مصرف خون مؤثر بوده و شایع‌ترین عمل جراحی در بین بیماران پیوند شریان کرونر(CABG)(6/71%) مشاهده گردید که از یک تا هفت واحد PRBC و با میانگین 3/3 واحد استفاده شده است.
نتیجه گیری
با افزیش مقدار هموگلوبین و هماتوکریت، میزان نیاز به تزریق خون در حین عمل جراحی کاهش می‌یابد و هر چه میزان مساحت سطح بدن از میانگین افزایش پیدا کند، میزان نیاز به تزریق خون کمتر می‌شود.